روی هر لغتی که به کارمی برید دقت کنید تا هیچ سوء تفاهمی ایجاد نشود. نوجوان ها برای فرار از قوانین والدین، دنبال هر نوع سوراخ گریز و مفر ممکن می گردند، در این شرایط بهتر است به جای این که آن ها را به خاطر این رفتار سرزنش کنید، خودتان سعی داشته باشید حرف های کاملا دقیقی به آن ها بزنید.

مثلا اگر می خواهید دخترتان بعد از جلسه ای که در مدرسه دارد، تا ساعت پنج به خانه برگشته باشد، بهتر است به او یک پیام دقیق را منتقل کنید و مثلا بگویید تا ساعت پنج خونه باش. نه این که یک جمله‌ی کلی بگویید ، مثل این جمله : حتما قبل از تاریک شدن هوا بیا خونه. در مورد جمله‌ی اول احتمال اشتباه و سردرگمی کمتر است. در ضمن دلیل خوبی هم داشته باشید که چرا ساعت پنج را انتخاب کرده اید و این دلیل را برای او توضیح دهید .

تا جایی که امکان دارد، دنبال موقعیت هایی برای تشویق و تایید نوجوان باشید. او حتما باید بداند که شما به موقعیت تحصیلی و یا موفقیتش در امور فوق برنامه و از همه مهم تر، به خود او به عنوان یک انسان، افتخار می کنید.

نوجوان‌ها حتی در زمان هایی که بیشترین سرکشی و طغیان را دارند، نگران هستند که مبادا والدین شان را نا امید یا عصبانی کنند و علت همه این ها این است که می ترسند عشق والدین شان را از دست بدهند. در نتیجه، بیشتر کنجکاوی ها و تجربیات طبیعی خود را مخفیانه انجام می دهند تا مبادا توسط بقیه ی اعضای خانواده، که همیشه در کنارشان بوده اند، طرد شوند.
با نوجوان خود به عنوان یک فرد برابر صحبت کنید؛ کسی که عقایدش برای شما ارزش دارد. از صحبت کردن با تکبر و با لحن آمرانه و دستوری خودداری کنید؛ و یا طریقه ی دستور دادن را یاد بگیرید. 

بلند و آهسته بودن صدایتان و شیوه ی ارتباط برقرار کردن با نوجوان خود را دقیقا مورد توجه قرار دهید. آیا پرخاشگرانه، طلبکارانه و یا منفعلانه نیست؟