تعامل با بزرگسالان در کودکی؛ به تمرکز، توجه، ساخت حافظه‌ی‌کاری و تنظیم واکنش‌ها به محرکات کمک می‌کند. کودکان یکپارچگی توجه، حافظه‌ی کاری، خودکنترلی، برنامه‌ریزی، حل مسئله و توجه پایدار را از طریق بازی‌های خلاق، مسابقه و تکالیف مدرسه تمرین می‌کنند. کودکان همان‌طور که این ظرفیت‌ها را رشد و توسعه می‌دهند، نیاز دارند تجارب خود را تمرین کنند و درباره آنچه انجام می‌دهند و چرایی آن گفت‌وگو کنند و بر فعالیت‌هایشان نظارت نمایند، به اقدامات ممکن پیش‌رو توجه داشته باشند و اثربخشی تصمیمات‌شان را ارزیابی کنند.

براساس تحقیقات، ‌کم‌خوابی، استرس و اندوه، تنهایی و بی‌تحرکی فیزیکی، اثر منفی بر کارکردهای اجرایی و نیز تفکر می‌گذارند.  وقتی غمگین هستیم، مغز ما در حذف محرکات و اطلاعات ناخواسته، ضعیف عمل می‌کند. این یعنی توجه انتخابی ضعیف،  که نتیجه‌ی آن اختلال در یادگیری خواهد بود. افراد وقتی شاد هستند، خلاق‌تر و انعطاف‌‌پذیرترند. کودکی که تنها و از جمع دور افتاده نیست، عملکرد مغزش بهتر خواهد بود. همچنین مغز ما وقتی بدن سالم است و فعالیت‌های فیزیکی سالمی نیز دارد بهتر عمل می‌کند. حتی بیماری سرما‌خوردگی تفکر ما را مختل می‌کند. بی‌خوابی یا کم‌خوابی به‌طور مستقیم روی کارکردهای اجرایی شخص اثر می‌گذارد و به نظر می‌‌آید او دچار اختلالات خواب است و شبیه یک فرد بیش‌فعال عمل می‌کند. اگر ما اضطراب و فشار روانی، تنهایی و یا بیماری‌ کودک را نادیده بگیریم، این نیازهای برآورده نشده در برابر رشد و پیشرفت برنامه‌ی رسمی و اهداف آموزشی ما برای کودکان به عنوان مانع عمل خواهندکرد.