یک پروژه ی کاملا خودخواسته‌ی بچه ها برای نجات زمین
نویسنده: خانم عاطفه محمدزاده، دبیر علوم دبستان دخترانه مهرتابان
برای تدریس تغییرات شیمیایی و فیزیکی، درگاه بازیافت را انتخاب کردم (اینکه در طی عملیات بازیافت چه تغییراتی روی انواع مواد اعمال می‌شود) در ابتدای تدریس اهمیت جمع آوری و تفکیک زباله ها و عدم رهاسازی آن‌ها با یک پاورپوینت شرح داده می‌شد که بچه ها با دیدن تصاویر جانداران آسیب دیده در طبیعت از زباله‌های رها شده بسیار ناراحت شدند و تحت تاثیر قرار گرفتند. جزء برنامه‌ی تدریسم نبود اما شوق تعدادی از بچه ها من را به فکر طراحی یک پروژه‌ی اختیاری انداخت. فراخوان زدم و داوطلبین اعلام آمادگی کردند. صبح روزهای دوشنبه که روز تعطیل دانش آموزان مدرسه دخترانه مهرتابان بود با شوق و انگیزه‌ی جالب و عجیبی در میتینگ‌ها حاضر می شدند.
مشکلات بررسی شد و سپس راه کارهای مختلف بیان و جستجو شد. جالبی ماجرا این بود که من هم همراه بچه ها مثل فردی فقططط همراه بودم… بیشتر نقش هدایت گری بحث را داشتم. خیلی وقت ها اطلاعاتی داشتم اما اجازه می‌دادم خودشان تجربه و پرس‌وجو کنند. دیدن شوق آن‌ها برای آموزش برایم بسیار شورانگیز بود. به هیچ عنوان به دنبال بچه‌ها برای فراگیری نبودم. موضوع حفظ طبیعت و نجات کره ی زمین دغدغه ی خودشان بود.
خودشان را عضو موثر در کار می دانستند
تجربه‌ی جالبی که به دست آوردم این بود که دانش آموزان برای موضوعی که دغدغه‌ی خودشان هست پای هر کاری می ایستند…از استراحت روزانه ی خود می زدند بدون اینکه امتیاز، نمره یا سود فردی برای آن‌ها داشته باشد به دنبال تولید محتوا برای فرهنگ سازی بودند!!
جالب آن بود که اینطور بازگو می کردند: بیشتر این مشکلات به علت عدم آگاهی دیگران است … رسالت ما در درجه ی اوّل، ساخت محتواهای آموزشی است… باید افراد جامعه را نسبت به مشکلاتی که به وجود می آید آگاه کنیم سپس راه حل‌هایی را آموزش دهیم که چطور برای رفع این مشکلات و نجات زمین اقدام کنند.
طول عمر زباله های رها شده در طبیعت آزارشان می داد !
آشنایی با اکوبریک آغاز یک راه جدید و خوشایند
طی جستجوها و پژوهش‌ها با گروه خیّر مدرسه سازی آشنا شدیم که با ابداعِ جمع آوری زباله های خشک غیر قابل بازیافت در بطری های نوشابه و آب معدنی، آجرهای طبیعی می ساختند و آن را اکوبریک نامیده بودند. یک تیر و چند نشان! اولا که زباله هایی جمع آوری می شدند که قابلیت بازیافت نداشتند. دوم، این زباله ها حجم زیاد، سبکی با احتمال انتقال در سطح زمین و طول عمر بالا داشتند. و از همه مهمتر این اکوبریک ها می‌توانستند در کار خیر مدرسه سازی در مناطق محروم مورد استفاده قرار بگیرند.
یافتن این گروه، انرژی دوباره و عجیبی به گروه داد. خود را در نقش فرهنگ سازان می دانستند و دلشان می خواست محتواهای جذابی را بسازند تا این موضوع را به دیگران آموزش دهند. می‌‍خواستند خانواده‌ی مهرتابان را با این هدف خیر و این کار سودمند آشنا کنند. لذا ارائه در جلسات مادران را در پیش گرفتند. دیگر لازم نبود من کاری انجام دهم آن‌ها بودند که راه ارائه را پیدا کرده بودند. هر کدام برای ارائه‌ی خودشان پاورپوینت های جذاب ساخته بودند و متن ارائه خودشان را نوشته بودند و تمرین می‌کردند.
کاش راهی را پیدا کنیم تا همه‌ی عناوین درسی را در این قالب‌های شیرین و کاربردی بگنجانیم.
عالی