نویسنده: بهار مجدی ـ‌

سیره می آید!

 سیره می آید!

خبر خبر سیره می­آید!

همه از وحشت نمی­دانند چه کنند ! آیا سیره می­آید؟

سیره، پرنده­ای­ کوچک جسّه­ای است که هر 500 سال یک­ بار می­آید و همه­ی مردمان آن زمان را منقرض می­کند و انسان­های زیادی را جای آن­ها قرار می­دهد .هیچ­کس نمی­داند چرا او می­آید و چرا این کار را می کند. ولی او روی شانه­ی هرکس فرود بیاید او یک می­تواند زنده بماند و زندگی کند .

********

من یک چوپان هستم ، من شاهد اتّفاقات و ترس مردم هستم. دعا می­کنم سیره هیچ وقت سمت من وگوسفند­هایم نیاید. می­گویند سال­ها پیش سیره روی شانه­ی یک رفتگر فرودآمده است و او بیشتر زنده مانده و چیز­های زیادی دیده است . او گفته:” سیره پرنده­ای مهربان است و لزومی ندارد مردم از او بترسند . سیره روی شانه اش نشسته و مانند انسان ها حرف زده و گفته من مردم را به جایی خوب می برم.” ولی کسی حرف او را باور نکرده است و همه از سیره متنفّر هستند .

سیره اگر قرار باشد دقیقاً سر سال بیاید ، سه روز دیگر باید او را ببینیم.

*******

3 روز بعد. . .

قرار است سیره ساعت 6 عصر بیاید. مردم امروز را “روز سیره” نامیده­اند همه دلشوره دارند و دوست دارند آن آدمی باشند که سیره روی شانه آن فرود می آید . امّا این همه آدم،  روی شانه ی چه کسی فرود می آید ؟ چه کسی زنده می ماند ؟ شاید سیره واقعاً ما را به جایی خوب ببرد. همه­ی ما که قرار است یک روز بمیریم خب چه بهتر که که با پرنده ای مهربان به جایی خوب برویم. من دلیل این همه نگرانی مردم را نمی فهمم ؟!

بهتر است بخوابم که وقتی سیره ما را با خود می­برد من خواب باشم.

*******

چشمانم را که باز می­کنم با مادر و پدرم رو به رو می­شوم. من هیچ وقت­آن­ها را ندیده بودم ؛ در سانحه­ای آنها را از دست داده بودم. اما این بار در خانه­ی خودمان هستیم .کنار هم . آن­ها صدایم می زنند تا با هم غذا بخوریم.چی از این بهتر. انگار می­توانم سال­هایی که بدون آن­ها گذراندم را حالا دوباره ،کنار آنها زندگی کنم.

پس سیره ما را می­برد به زمان­هایی که از دست دادیم . به روز­هایی که با حصرت و دلتنگی پشت سرگذاشته ­ایم.

چقدر خوب که  سیره روی شانه ­ی من ننشست .

حتماً مردم شهر هم به روزهایی که دلشان می­خواست رفته­اند.

ممنون سیره­ی مهربان.

نویسنده:بهار مجدی