فاطمیه روضه‌هایش آب و تاب نمی‌خواهد! اصلاً فاطمیه روضه‌خوان هم نمی‌خواهد! حضرت زهرا سلام الله علیها خودش روضه است.

روضه فاطمیه فقط ماجرای در و دیوار نیست!

این که “حضرت زهرا سلام الله علیها دست دردانه هایش را بگیرد و در تک تک خانه های وامانده‌ی مدینه را بکوبد و بپرسد چرا علی علیه السّلام را یاری نمی کنید؟” خودش روضه است!

یا این که “حضرت زهرا سلام الله علیها در خطبه اش بگوید یا ایها الناس إعلموا إنّی فاطمه و أبی محمد” خودش روضه است!

یا این که ” دشمنان برای عیادت حضرت فاطمه سلام الله علیها از او اجازه ورود بگیرند و او بگوید یاعلی البیت بیتک و الحرّه امتک” خودش روضه است!

یا این که “مرا شبانه دفن کنید” خودش روضه است!

یا اینکه “برای روضه مادر ما با صدای بلند گریه کنید” خودش روضه است!

یا اینکه امیرالمومنین علیه السّلام وسط دفن حضرت زهرا سلام الله علیها کنار برود، دو رکعت نماز بخواند که زمین نخورد… 

ما آه کشیده‌های کتاب‌هاییم…. ما زمین خورده‌های روضه‌های لا‌به‌لای جملاتیم… 

همین که زانوی علی علیه السّلام بلرزد، همین برای ما تا آخر عمرمان روضه است!

این که امیرالمومنین علیه السّلام برای تدفین حضرت زهرا سلام الله علیها ذکر لاحول و لا قوه الا بالله بگیرد، خودش روضه است… 

مادر جان! بعد از تو ردپاها به کدام سو می‌روند؟ وقتی مدفنت مشام هیچ نسیمی را معطر نمی‌‎کند! کاش نشانه‌ای به قاصدک‌ها می‌‍دادی… کاش… 

این روزها مهرتابان خیمه‌ی عزای شماست!

مادر جان مهربان مان!
دعا می‌کنیم ما را به دختری بپذیرید و هدایا و اشک‌ها و توجّهات‌مان را ….

بعضی هامان روضه گرفتیم، بعضی قصّه گفتیم، شعر خواندیم، اشک ریختیم، از شما شنیدیم، از دل نازنین و پر غصّه تان، از بدن مجروح تان، از دفاع جانانه تان از حریم امامت و ولایت…

حضرت مادر!

هدایای کوچک فرزندان‌تان را بپذیرید که ما دلخوش به نگاه مهربانانه‌ی شماییم…..